Nora Roberts Klucze 03 Klucz Odwagi

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Po pięciu długich sekundach Simon zrobił zeza, wsadził palec do ust i udał,że wymiotuje.- Aha - mruknął Brad.- Czy poza odruchem wymiotnym fakt, że całuję twoją matkę, jestdla ciebie jakimś problemem?- Nie.Jeśli chcecie robić coś tak ohydnego, to wasza rzecz.Chuck mówi, że jego bratNate lubi wkładać dziewczynom język do ust.To po prostu nie może być prawda.No nie?Z heroiczną - jak uznał - samokontrolą Brad zachował poważny wyraz twarzy.- Różne są upodobania.- Pewnie tak.Zabiorę Moego do siebie, żeby nie musiał na was patrzeć, jeśli znowuzrobicie coś ohydnego.- Na razie, mały.- Gdy Simon i Moe wymknęli się z pokoju, Brad z uśmiechem spojrzałna Zoe.- Chcesz zrobić coś ohydnego?- Myślę, że po prostu napijemy się kawy.69ROZDZIAA SZ�STYO potkania, projekty i plany rozwoju związane z HomeMakers zajęły Bradowi kolejnedwa dni.Nie mógł narzekać, gdyż to on sam wpadł na pomysł, by wrócić do PleasantValley i założyć tu bazę operacyjną, z której zamierzał nadzorować działalność rodzinnejfirmy w rejonie północno - wschodnim, a także zreorganizować sklep w Valley ipowiększyć go o piętnaście tysięcy stóp kwadratowych.Oznaczało to papierkową robotę, telekonferencje, weryfikację personelu i metodpostępowania, narady z architektami i przedsiębiorcami budowlanymi, targi oraz kuszącepropozycje dostawców.Potrafił sobie z tym poradzić.Tak go wychowano, a siedem ostatnich lat spędził wnowojorskich biurach, zapoznając się z najrozmaitszymi aspektami funkcji naczelnegodyrektora jednej z największych sieci handlowych w kraju.Był Vane'em, przedstawicielem trzeciego pokolenia twórców HomeMakers.W żadnymwypadku nie zamierzał wypuszczać piłki z rąk.Przeciwnie, miał zamiar wbić ją do kosza,przekształcając pierwszy magazyn HomeMakers w największy, najbardziej prestiżowy idochodowy sklep firmowy w Stanach.Ojca Bradleya nie zachwyciła decyzja syna.B.C.Vane III uznał ją za podyktowanąsentymentem.Bo właściwie była, pomyślał Brad.Czemu nie? Jego dziadek otworzyłskromny sklepik z artykułami żelaznymi, a potem zaryzykował wszystko, by gowypromować i stworzyć dobrze prosperujący, przyjazny dla klienta punkt sprzedażywyposażenia domowego, podstawę tej branży w Laurel Highlands.Dzięki śmiałości, sprytowi i wyobrazni otworzył drugi sklep, a potem trzeci i następne, ażwreszcie stał się symbolem amerykańskiej przedsiębiorczości, a jego twarz ozdobiłaokładkę Timesa , zanim skończył pięćdziesiąt lat.Sentyment - owszem, pomyślał Brad, lecz ze sporą domieszką śmiałości, sprytu iwyobrazni Vane'ów.Przyglądał się rodzinnemu miastu przez okno samochodu.Pleasant Valley prosperowałona swój spokojny, zrównoważony sposób.Rynek nieruchomości kwitł, a jeżeli ktoś kupiłtu dom, zazwyczaj zapuszczał korzenie i zostawał.Sprzedaż detaliczna przekraczałaśrednią krajową, a dolary turystów płynęły wartkim strumieniem, ożywiając lokalnągospodarkę.Pleasant Valley ceniło sobie swoistą małomiasteczkową atmosferę, której dodawałpewnej finezji fakt, iż znajdowało się zaledwie o godzinę jazdy od Pittsburgha.Wczasowiczom oferowało górskie wycieczki, narty, przejażdżki łodzią, wędkarstwo,70urocze zajazdy i dobre restauracje.Wiejski klimat w dogodnej odległości od gwaruwielkiego miasta.Dobrze było mieszkać i prowadzić interesy w takim miejscu.Brad zamierzał jedno idrugie.Może nie przewidywał, że zacznie mu na tym tak bardzo zależeć, lecz nie przypuszczał,iż zaraz po powrocie da się wplątać w poszukiwanie magicznych kluczy.I że zauroczy gopowściągliwa samotna matka oraz jej rozbrajający syn.Tak czy inaczej była to po prostu kwestia wytyczenia celów, ustalenia priorytetów izadbania o szczegóły.Zaparkował auto i wszedł do redakcji Valley Dispatch , by dopilnować kilku z owychszczegółów.Z uciechą myślał o przyjacielu jako wydawcy miejscowej gazety.Flynn nie wyglądał naczłowieka, który chciałby i potrafił kierować personelem, dotrzymywać napiętychterminów, zajmować się reklamami, treścią artykułów oraz cenami papieru.I dlatego,myślał Brad, kierując się do biura Flynna, jego stary kumpel tak dobrze wykonywał swojąpracę.Mobilizował ludzi do działania i robili to, czego chciał, nie wyczuwając żadnegonacisku z jego strony.Brad ominął biurka i siedzących przy nich dziennikarzy w kakofonii telefonów, klawiatur igłosów.Czuł zapach kawy, jakichś wypieków oraz sosnowego płynu po goleniu.A za szklaną ścianą gabinetu redaktora naczelnego przysiadł na rogu biurka Flynn wwystrzępionych dżinsach i rozczłapanych adidasach.Korzystając z przywileju trzydziestoletniej przyjazni, Brad wmaszerował do środka.- Osobiście przygotuję relację z tego spotkania, panie burmistrzu.- Flynn wskazałruchem głowy telefon na biurku i światełko kontrolne.Brad z uśmiechem wsunął ręce w kieszenie i zaczekał, aż Flynn skończy rozmowę.- Przepraszam.Nie zauważyłem, że telefonujesz.- Co tak ważnego dyrektora sprowadza o poranku do mojego skromnego biura? -zagadnął Flynn.- Przywiozłem projekt wkładki na następny tydzień.- Jak na gońca, niezle się ubierasz.- Dotknął rękawa garnituru przyjaciela.71- Muszę zaraz jechać do Pittsburgha w interesach.- Brad położył teczkę na biurku.-Chciałem z tobą pogadać o dziesięciostronicowej wkładce do numeru na tydzień przedZwiętem Dziękczynienia.Chcę mocnego uderzenia przed Czarnym Piątkiem.- Jestem do dyspozycji.Niech twoi ludzie umówią się z moimi ludzmi.Podoba mi się tafraza - dodał Flynn.- Brzmi zupełnie po hollywoodzku.- Chodzi mi o reklamę lokalną, nie ogólnokrajową.Odnosi się do sklepu w Valley ichciałbym, żeby była gustowna i poręczna.%7łeby klienci mogli ją schować do kieszenialbo torebki i zabrać z sobą, kiedy wybiorą się na zakupy.Chcę także wyłączności.%7łebytego dnia nie było w gazecie innych wkładek, ulotek reklamowych i tak dalej.- Tydzień przed Czarnym Piątkiem mamy zawsze powódz reklam - przypomniał Flynn.- Właśnie.Nie chcę, żeby moja utonęła w tej powodzi.Ma pójść jako jedyny dodatek.Flynn zatarł ręce.- To cię będzie trochę kosztowało, synku.- Ile?- Porozmawiam z działem reklamy, ustalimy cenę.Dziesięć stron w kolorze? - upewniłsię, zapisując w notesie.- Jutro do ciebie zadzwonię.- W porządku.- Popatrz tylko, ubijamy interes.Napijesz się kawy, żeby to uczcić?Brad zerknął na zegarek, skontrolował czas.- Chętnie.Jest jeszcze coś, o czym chciałbym z tobą porozmawiać.Mogę zamknąćdrzwi?Flynn wzruszył ramionami.- Jasne.- Nalał kawy i znowu usiadł na biurku.- Chodzi o klucz?- Od dwóch dni nie mam żadnych wiadomości.Ostatnim razem, gdy widziałem się z Zoe,odniosłem wrażenie, że nie chce o tym mówić.Przynajmniej ze mną.- Więc się zastanawiasz, czy może rozmawiała ze mną albo, co bardziejprawdopodobne, z Mai, która mi wszystko powtórzyła.Otóż nie - oświadczył Flynn.-Malory podejrzewa, że Zoe po prostu czeka, aż coś się wydarzy, i rozmyśla, cała spięta,kiedy Kane wykona następny ruch.72- Przestudiowałem jej wskazówkę.I doszedłem do wniosku, że to ona musi wykonaćruch.Spotkam się z nią w piątek wieczorem, ale może przedtem nastąpi jakaś burzamózgów.- W piątek? - Flynn łyknął kawy.- Czy to towarzyskie spotkanie?- Simon przyjedzie się pobawić.- Brad krążył niespokojnie po pokoju.- Razem ze swojąmatką.- Niezły manewr.- Człowiek robi, co może.To kapitalny dzieciak i nie tak skomplikowany, jak jego mama.- Sądzę, że przebyła trudną drogę i sama przecierała szlak.Co pasuje do głównegowątku jej wskazówki.- To niezwykła kobieta.- Zadurzyłeś się w niej?- Po uszy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki