Michael Drosnin Kod Biblii II

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.%7ładna z tych nazw, które nie są w Biblii tłumaczone i których dosłowne hebrajskie znaczenia nigdy nie zostałyrozpoznane, nie może określać geograficznej lokalizacji "klucza kodu" lub "obelisków" Mojżesz otrzymałBiblię na górze Synaj dopiero po ucieczce Hebrajczyków z Egiptu, a zatem klucz kodu Biblii z całą pewnościąnie mógł być ukryty w Egipcie.W samym kodzie umiejscowienie "klucza kodu", czyli "kodu na obeliskach",jest bardzo wyraznie wskazane "Dolina Siddim".W Księdze Rodzaju (Rdz 14,3) czytamy: "w dolinie Siddim, gdzie dziś jest Morze Słone".Raszi, najsłynniejszykomentator Biblii, twierdzi, że dolina ta była niegdyś oazą zieleni, ale przed wiekami Morze Zródziemne zalałoją i tak powstało Morze Martwe (zródło: Pentateuch with Targum Onkelos, Haphtaroth, and Rashi 'sCommentary, tłum.wlb M.Ro-senbaum i dr A.M.Silbermann, 1929, s.55).Z izraelskim geologiem Davidem Neevem spotkałem się w jego domu w Jerozolimie w listopadzie 1998 rokuoraz wielokrotnie w czasie pózniejszym.Powiedział mi, że poziom Morza Martwego jest obecnie najniższy odpięciu tysięcy lat.Neev, uważany za wybitnego znawcę tego regionu, powiedział mi również, że "Siddim"oznacza w języku hebrajskim "wapień" oraz zasugerował, iż pokryty skałami wapiennymi półwysep Lisanmoże być ostatnim wznoszącym się ponad powierzchnię wody fragmentem doliny Siddim.Po raz pierwszy odwiedziłem Lisan w listopadzie 1998 roku, a następnie powróciłem tam w marcu i kwietniuroku 1999 najpierw z dwoma Izraelczykami z Izraelskiego Instytutu Geofizycznego, a potem z dwomajordańskimi geofizykami.16 lutego 2000 roku znalazłem się ponownie na Lisanie w towarzystwie poleconegoprzez Neeva młodego izraelskiego geologa Yuvala Bartova, uchodzącego za znawcę tego rejonu, izraelskiegogeofizyka Michaiła Rybakowa oraz przedstawicieli jordańskiego Ministerstwa Turystyki i Starożytności.Dwa dni wcześniej, 14 lutego 2000 roku, spotkałem się w Ammanie z ministrem Akelem Biltadżim, któryzapewnił mnie, że załatwi niezbędne pozwolenia na prowadzenie rozpoznania archeologicznego.Pisemnezezwolenie zostało wydane 13 kwietnia 2000 r.przez dyrektora Departamentu Starożytności, dr Fawwaza Al-Chrajszeha.Wyłącznie kod Biblii zaprowadził mnie najpierw do "doliny Siddim", następnie nad brzeg Morza Martwego iwreszcie do konkretnego miejsca, jakim jest półwysep Lisan, mający powierzchnię 61 km2.Kod wyraznieopisuje północny cypel półwyspu, gdzie skrawek lądu wysunięty jest w głąb Morza Martwego i tworzyniewielką zatokę Mazra; ją właśnie kod wskazuje jako miejsce ukrycia "klucza kodu"."Lisan jako Siddim" pojawia się w Księdze Daniela (Dn 1,4); w tej samej księdze (Dn 1,3) pojawia się też"Mazra" jako część większego fragmentu, w którym tekst ukryty opisuje także "kolumnę w pałacu" z wypisanąna niej starożytną sentencją może był to "obelisk".ROZDZIAA TRZECI: BILL CLINTONPrezydent Clinton zwierzał się publicznie ze swego "związku" z Moniką Lewinsky 17 sierpnia 1998 roku.21września 1998 r.wysłałem do "New York Timesa" artykuł opisujący przepowiednię kodu biblijnego, zgodnie zktórą Clinton miał przetrwać skandal na swoim stanowisku.12 lutego 1999 roku Senat Stanów Zjednoczonychuwolnił Clintona od obydwu zarzutów.Mój list do prezydenta Clintona był datowany 5 lipca 2000 r.; tego samego dnia Clinton zapowiedział rozmowyna szczycie w Camp David.List wysłałem 7 lipca, po tym, gdy szef gabinetu prezydenta John Podesta zgodziłsię go doręczyć wraz z moją pierwszą książką o kodzie Biblii.17 lipca asystent dyrektora gabinetu zadzwoniłdo mnie i powiedział: "Pan Podesta przekazał pańskie materiały prezydentowi do rak własnych w CampDavid".Szczyt w Camp David rozpoczął się 11 lipca i zakończył niepowodzeniem w dniu 25 lipca.Według doniesień"New York Timesa" z 26 lipca 2000 r.Clinton publicznie obwinił Arafata, twierdząc, że Barak "bardziej ustąpiłze swojego wyjściowego stanowiska niż przewodniczący Arafat, zwłaszcza w kwestii Jerozolimy".Mój pierwszy list do Baraka datowany 17 maja 1998 r., zawierający przewidywanie jego wyboru na stanowiskopremiera, wysłany został do niego za pośrednictwem gen.Izaaka Ben-Israela, głównego specjalisty naukowegow izraelskim Ministerstwie Obrony.Dokładnie po upływie roku, 17 maja 1999 r., Barak został premierem.Tegodnia wysłałem do niego nowy list, za pośrednictwem gen.Ben-Israela i sekretarza gabinetu Izaaka Herzoga, wktórym zwróciłem uwagę na przepowiednie kodu, według których Barak miał być przywódcą Izraela "wczasach wielkiego zagrożenia" związanego w sposób szczególny ze Wzgórzem Zwiątynnym.W liście tympisałem: "Zdanie �uderzą we Wzgórze Zwiątynne� jest równie wyraznie zakodowane z frazą �premier E.Barak�, jak �za-bójca zabije� z nazwiskiem �Icchak Rabin�".29 maja 1998 gen.Ben-Israel powiedział mi w Nowym Jorku, że Barak, będący wówczas dyrektorem gabinetupremiera, osobiście badał kod Biblii po zabójstwie Rabina.3 pazdziernika 1999 roku "The New York Times Magazine" opublikował artykuł Jeffreya Goldberga o grozbieataku na Wzgórze Zwiątynne w milenijnym roku 2000.Autor cytował w nim słowa przywódcy Hamasu szejkaJassina: "To będzie koniec Izraela".Moje spotkanie z przewodniczącym palestyńskiego parlamentu Abu Alą odbyło się w dniu 13 sierpnia 2000 r.w jego biurze w Ramallah.20 września 2000 r.wysłałem faks do Johna Podesty, szefa gabinetu prezydenta Clintona: "Problemem jestreligia.Kod Biblii może być rozwiązaniem".Podesta zgodził się przyjąć mnie w Białym Domu 16pazdziernika.Nowa Intifada rozpoczęła się 29 września 2000 roku, po piątkowych modłach na Wzgórzu Zwiątynnym."TheNew York Times" donosił, że żołnierze izraelscy zastrzelili czterech młodych mężczyzn rzucającychkamieniami w pobliżu meczetu.Wiadomość tę potwierdziła prasa izraelska i CNN.Dzień wcześniej, 28września, przywódca izraelskiej prawicy Ariel Szaron udał się na Wzgórze Zwiątynne na czele tysiąca żołnierzyi uzbrojonych policjantów z oddziałów specjalnych, prowokując w ten sposób wybuch palestyńskiegopowstania.W dniu 12 pazdziernika 2000 roku spotkałem się ze szwagrem Bara-ka Doronem Cohenem w jego kancelariiprawniczej.Przekazałem mu list do premiera [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki