Historycy Cesarstwa Rzymskiego

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kiedy Galienus dowiedział się, że jego ojciec Walerian dostał siędo niewoli, powiedział: Wiedziałem, że ojciec jest człowiekiemśmiertelnym", ponieważ najwybitniejszy z filozofów na wieść o stra-cie syna powiedzieć miał podobno: Wiedziałem, że urodziłem się21człowiekiem śmiertelnym".Niemniej znalazł się taki Anniusz Kor-nikula, który kłamliwie wychwalał Galiena jako cesarza odznacza-jącego się stałym charakterem; ale jeszcze gorszy był ten, kto muwierzył.Galienus często wychodził przy dzwiękach fletu, a wracałprzy dzwiękach organów, ponieważ rozkazywał, żeby mu przy wyjściui powrocie grano.Latem kąpał się w ciągu dnia sześć lub siedemrazy, zimą dwa lub trzy razy.Pił zawsze ze złotych pucharów, po-nieważ szklanymi gardził mówiąc, że nie ma od nich nic bardziejpospolitego.Ciągle zmieniał gatunki win i nigdy w czasie jednejuczty nie pił dwóch pucharów jednego gatunku.W jego jadalniachprzy uczcie często leżały konkubiny.Zawsze miał w pobliżu drugistół przeznaczony dla błaznów i aktorów.Gdy szedł do ogrodówzwanych jego imieniem, postępowała za nim cała służba pałacowa.Szli także prefekci i wszyscy urzędnicy.Brali udział w ucztach i pły-waniu; kąpali się razem z cesarzem.Często dopuszczano także ko-biety; z cesarzem przebywały piękne i młode, z nimi brzydkiei stare.Chociaż Galienus cały świat prowadził do zguby, mówił, żeżartuje.Szczególnym okrucieństwem odznaczał się w stosunku do żołnie-rzy; jednego dnia potrafił zgładzić trzy i cztery tysiące żołnierzy.Kazał wykonać większy od Kolosa posąg, przedstawiający go jakoboga Słońca; posąg ten zaginął, zanim go wykończono.Zaczęty był tak wielki, że zdawał się dwukrotnie przewyższać Kolosa.Ga-lienus chciał go umieścić na szczycie Wzgórza Eskwilińskiego; miałtrzymać włócznię, po której rękojeści dziecko mogłoby wejść nawierzchołek.Klaudiuszowi i Aurelianowi wydawało się to niedo-rzecznością, zwłaszcza że kazał również zrobić konie i rydwan odpo-wiednie do wielkości posągu i umieścić je na bardzo wysokiej bazie.Portyk Flaminiusza zamierzał doprowadzić aż do mostu Mulwijskie-go, tak by powstało cztery lub, zdaniem innych, pięć rzędów kolumn;pierwszy rząd miał mieć słupy, a przed nimi kolumny z posągami,drugi, trzeci i następne po cztery szeregi kolumn.Zbyt długo było-by opisywać wszystkie jego pomysły.Kto chce je poznać, niech czy-ta Palfuriusza Surę, który napisał kronikę jego życia.My przejdzmyteraz do Salonina.SALONINUS GALIENUS1Saloninus Galienus był synem Galiena, a wnukiem Waleriana;nie wiemy o nim nic, co by warto było zapisać, pominąwszy to, żepochodził ze znakomitego rodu, otrzymał cesarskie wychowanie i za-mordowano go nie dla niego samego, ale z powodu jego ojca.ImięSalonina jest bardzo niepewne.Wielu bowiem historyków nazywago Galienem, a wielu Saloninem.Ci, którzy obstają przy Saloninie,2twierdzą, iż nazywał się tak dlatego, że urodził się w Salonae ; cizaś, co opowiadają się za Galienem, mówią, że nadano mu to imięze względu na ojca i dziada, niegdyś wybitnego w państwie męża.U stóp wzgórza Romulusa, to jest w miejscu, gdzie zaczyna się Zwię-ta Droga, między świątynią Faustyny i Westy, przy łuku Fabiana, dotej pory stoi posąg, na którym znajduje się napis: Galienowi młod-szemu" z dodatkiem Saloninowi".Stąd można poznać jego imię.Dość dobrze wiadomo, że Galienus panował dłużej niż dziesięć lat.Dodaję to, ponieważ wielu twierdzi, iż zginął on w dziewiątym rokuswego panowania.O innych buntach, do jakich doszło za jego rzą-dów, opowiem we właściwym miejscu, ponieważ dwudziestu3 pre-tendentów postanowiłem umieścić w jednym zwoju; niewiele bo-wiem można o nich napisać, a już w biografii Galiena dużo o nichpowiedziałem.W tej księdze wystarczy tymczasem powiedzieć o Ga-lienie, co następuje.Wiele szczegółów umieściłem już bowiem w bio-grafii Waleriana, inne podam w księdze, którą zatytułuję: �Trzydzie-stu pretendentów�; wydaje mi się, że nie warto tego kilkakrotniepowtarzać [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki