Dodd William Edward Dziennik ambasadora 1933 1938

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ciekawy jestem, ilu z nich wyłączyło swoje aparaty.Byłem w tym czasie zajętypodpisywaniem poczty wysyłanej do Waszyngtonu i z tego powodu nie mogłem wysłuchaćmowy tego przebiegłego demagoga, odgrywającego w Niemczech tak poważną rolę, że Hitlernigdy nie odważyłby się zdjąć go ze stanowiska, mimo że wszyscy rozsądniejsi Niemcy go nieznoszą.To jednak, co Goebbels powiedział o Hitlerze, odpowiada niemal dokładnie temu, comyśli o nim 80 procent Niemców.W pewnym momencie Goebbels oświadczył, że stałoby sięstraszne nieszczęście, gdyby którykolwiek z trzech nieśmiertelnych" Hitler, G�ring lubGoebbels został zabity.Dziwi mnie trochę, że Goebbels coś takiego powiedział, gdy wNiemczech tysiące ludzi gotowych jest w każdej chwili zabić Hitlera i zapłacić za to nawetwłasnym życiem.Tego przynajmniej można się domyślać z licznych niemieckichwypowiedzi.O 5-ej wysłaliśmy do Waszyngtonu telegram, podając w nim zasadniczą treść wyzywającejodpowiedzi udzielonej przez Hitlera tym członkom Ligi Narodów, którzy głosowali zarezolucjami potępiającymi niemiecką deklarację z 16 marca.Po przekazaniu tej odpowiedziMinisterstwu Propagandy Kanclerz-Prezydent wsiadł do swego samolotu i powrócił doBerchtesgaden.Spędza tam więcej czasu niż w urzędzie kanclerskim w Berlinie, z którymniegdyś Bismarck prawie się nie rozstawał.W tym urzędzie Hitler zwołuje czasemposiedzenia gabinetu i wydaje dekrety rzadko kiedy aprobowane w duchu przez ministrów.Towszystko, co robi Hitler w swym wysokim urzędzie.21 kwietnia 1935.Niedziela.Wielkanoc.Dziwne, że urodziny Hitlera musiały wypaść akurat na drugi dzień po WielkimPiątku.Ponieważ G�ring z okazji swego ślubu w ubiegłym tygodniu był fetowany jak bohaternarodowy i otrzymał niecodzienne podarunki, trzeba było teraz ofiarować Hitlerowi równiesensacyjne Heil".Dowiedzieliśmy się więc dzisiaj, że ma otrzymać od niemieckiego narodupoda-runek w postaci dwudziestu siedmiu samolotów wojskowych.Piękna Wielkanoc!Zwiąteczny okres, te cztery kolejne dni po naganie udzielonej Niemcom przez LigęNarodów za rzucone jej wyzwanie w sprawie remilitaryzacji, to jednak okres interesujący.Piątek dzień ukrzyżowania, sobota urodziny Hitlera, niedziela dzieńzmartwychwstania, i poniedziałek zwyczajowe święto.Cały berliński świat urzędowywyjechał z miasta przeważnie na południe kraju.Zażywam spokoju w domu i próbujętrochę pracować nad moim poważnie opóznionym Dawnym Południem.25 kwietnia 1935.Czwartek.Wydaliśmy dziś wieczorem pierwszy oficjalny obiad od czasu naszego powrotu zWaszyngtonu dwa miesiące temu, chociaż podejmowaliśmy już wielekroć w południe iwieczorem gości w granicach 10 12 osób.Ale dziś było ich dwadzieścia.Najbardziejinteresującą postacią był poseł jugosłowiański.Ma około 70 lat.Dowcipnie i śmiałoironizował na temat działalności Rosenberga.Ambasador japoński raz jeszcze opowiedziałnam o swych zażyłych stosunkach z G�ringiem i Goebbelsem, z którymi ogromna większośćzagranicznych dyplomatów boi się w ogóle spotykać.Jeżeli chodzi o mnie, to byłem kiedyś uG�ringa w jego pałacu, jeszcze wspanialszym niż pałac Hitlera, i raz na obiedzie u Goebbelsa,który mieszka raczej skromnie.%7ładen z nich nie był jednak nigdy w naszym domu pomimootrzymanego od nas zaproszenia na krótko przed 30 czerwca 1934 r.26 kwietnia 1935.Piątek.Na powitanie Marty, która dzisiaj wróciła, odbyło się w naszym domu przyjęcie, na któreprzybyło około dwudziestu młodych gości.Niektórzy byli dość interesujący.Poważniezatroskany, choć doskonale się maskował, był książę Ludwik Ferdynand.Ten wnukprzebywającego na wygnaniu Kaisera byłby spadkobiercą tronu cesarskiego, gdyby ten tronzostał kiedyś reaktywowany.Książę ma około 27 lat, jest wysoki, przystojny i bardzointeligentny.Bardzo lubi rozmawiać o Henry Fordzie, wielkim administratorze", jak się onim wyraził, a także o samolotach, które pilotuje przygotowując się do znienawidzonej przezsiebie wojny.O tragedii Hohenzollernów wspomina rzadko i to tylko w rozmowie z mojącórką.%7ływi pewną, choć słabą nadzieję, że zostanie kiedyś cesarzem.Gdyby miał pewność,że to nigdy nie nastąpi, wyjechałby na stałe do Stanów Zjednoczonych.Powiedziałem mu, żepowinien studiować przeszłość Niemiec i napisać zgodną z faktami historię swojej rodziny.Wprawdzie w 1914 r.był jeszcze za młody, żeby się dobrze we wszystkim orientować, ale to,czego był świadkiem potem, powinno było raz na zawsze utrwalić w jego pamięci istotneelementy przeżytej tragedii.27 kwietnia 1935.Sobota.Byliśmy dziś na lunchu u sir Eryka i lady Phipps.Obecnych było czterdzieści osób.Wśródnich zastępca G�ringa, generał wojsk lotniczych Milchi jego małżonka, która siedziała przy stole obok mnie z prawej strony.Niegodnego uwagi niesłyszałem z wyjątkiem tego, co sir Eryk powiedział mojej żonie: Niemcy budują dwanaścieokrętów podwodnych i kilka dużych okrętów wojennych łamiąc w ten sposób postanowieniatraktatu wersalskiego.Sir Eryk widział się wczoraj z B�lowem, ale do zgody w sprawiewszczęcia rokowań nie doszło [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki