CHRIS TVEDT MIKAEL 05.Kršg mierci (2010)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Dlaczego kłamiesz?! Ja wiem i ty wiesz, że wszystko, cozaserwowałeś policji, to czysta blaga, więc dlaczego, do jasnej cholery,mnie okłamujesz?! Zupełny z ciebie debil?!Mój głos narastał.Podszedłem do Mortena �lekjaera i krzyczałemmu prosto w twarz, z taką wściekłością, że prawie na niego plułem.Tobył błąd.Dopóki mówiłem, zachowując autorytet i pewność siebie, onpozostawał w defensywie.Występowałem wtedy jako adwokat,przedstawiciel systemu i rzeczywistości, w której nigdy nie potrafił sięodnalezć, w której czuł się niepewnie.Jednak balansowałem na granicy,a gdy się wściekłem przekroczyłem ją.Morten �lekjaer przywykł doagresji, więc zareagował na nią instynktownie zrobił krok w przódi otwartą dłonią mocno pchnął mnie w pierś.Zaskoczyła mnie siła ciosu.Zatoczyłem się w tył.�lekjaer ruszyłza mną, zaskakująco lekko jak na tak wielkiego mężczyznę.Raz jeszczetrafił mnie w pierś wierzchem dłoni.Uderzenie w mostek było takpotężne, że lekko jęknąłem.Wycofałem się o kolejne kilka kroków,nastąpiłem piętą na próg drzwi i straciłem równowagę.Upadłem w tył,w półmrok stodoły, gdzie wylądowałem na plecach z ręką schowaną podsobą.Moja bezradność chyba wyzwoliła coś w Mortenie.Podszedł domnie, a po jego koncentracji poznałem, że minął etap szturchania.Terazzamierzał zrobić mi krzywdę.Dlatego zdążyłem się odsunąć, nim jegobut z trzaskiem uderzył o podłogę.Przetoczyłem się w prawo,desperacko czołgałem się i wlokłem, pozostając wciąż w ruchu.Chciałem uciec, wstać i móc się bronić.Prawie mi się udało, bo stałemna pół wyprostowany, i już miałem się do niego odwrócić, kiedyz rykiem walnął mnie wyciągniętymi rękami.Jakby potrąciła mnieciężarówka.Popychał mnie, dopóki nie uderzyłem z głuchym łomotemo deski, aż posypał się na nas pył.Przyciskał mnie do ściany.Był takwielki, że moja twarz wcisnęła się w jego nagą pierś i pod pachę.Czułem kwaśny zapach niemytego ciała, starego potu i coś jeszcze,trochę mdlącą woń łona i nasienia, zapach mężczyzny, który właśnieuprawiał seks.Nagle dostałem nudności, zgarbiłem się i odkaszlnąłem,musiałem zwymiotować.Cofnął się z obrzydzeniem na twarzy,z wyrazną obawą, że go pobrudzę.Wtem jego oblicze przybrało zupełnie inny wyraz grymas, naktóry zareagowałbym śmiechem, gdybym tak się nie bał.Po chwilipotężnie kichnął od wirującego wokół nas pyłu.To stworzyło dokładnietaką okazję, jakiej potrzebowałem, więc bez wahania kopnąłem gow krocze.Krzyknął i padł na kolana.Pózniej pochylił się w przód i oparło podłogę.Uciekłem.Na zewnątrz budynek mieszkalny jaśniał czerwienią jak norweskaflaga w popołudniowym słońcu.Blondynka, którą widziałem przezokno, szła właśnie przez podwórze do stodoły.Zatrzymała się na mójwidok, z twarzą wyrażającą zaniepokojenie i zdziwienie.Ze stodołydochodziły krzyki Mortena �lekjaera, pełne bólu i wściekłości.Zdawałomi się, że wśród nieartykułowanych ryków rozróżniam swoje nazwisko. Bez obaw, nie jest poważnie ranny.Przepraszam powiedziałemdo kobiety, surrealistycznie uprzejmy w tej sytuacji.Następnieprzeciąłem podwórze i dalej pobiegłem drogą.Gdy dotarłem do samochodu, nie mogłem złapać tchu, częściowoz wysiłku, lecz również ze strachu, że mściwy, wzburzony Morten�lekjaer ruszy za mną w pościg.Przez moment walczyłem z kluczykamii wcisnąłem zły przycisk, usiłując otworzyć centralny zamek, a dłoń midrżała, kiedy wkładałem kluczyk do stacyjki.Tylne koło tylko zakręciłosię w piachu, gdy za mocno wcisnąłem gaz.Zmusiłem się doostrożności, wjechałem na stały grunt i odjechałem tak szybko, jakmogłem na kiepskiej nawierzchni.Przy skrzyżowaniu koło skrzynki na listy zatrzymałem się,opuściłem szybę i chwilę nasłuchiwałem.Wydało mi się, że w oddalisłyszę przeszywający dzwięk silnika motocykla na wysokich obrotach.Próbowałem sobie wmówić, że Morten �lekjaer nie zdoła mi nic zrobić,dopóki ja będę siedział w aucie, a on na motorze, lecz to nie pomogło.Przerażony za szybko puściłem sprzęgło, samochód lekko zabuksowałi zgasł.Ogarnęła mnie panika, konwulsyjnie wciskałem pedał gazu,jednocześnie przekręcając kluczyk.Kląłem, słysząc niekończące sięrzężenie silnika.Wreszcie kilka razy głęboko odetchnąłem.Zmusiłemsię do zdjęcia nogi z pedału.Odczekałem.Przekręciłem kluczyki odetchnąłem z ulgą, gdy silnik od razu zaskoczył.Wtoczyłem się naskrzyżowanie.Szybko jechałem przez dolinę do głównej drogi.Szosa, choć krętai dość wąska, była sucha, więc miałem przyzwoite warunki jazdy.Nienapotkałem żadnego samochodu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki