[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jest także jedną z form chrystianizmu jaka wytworzyła się w ciągu wieków i nie jest tym samym, co pierwotne chrześcijaństwo, choć katolicyzm z pierwotnego chrześcijaństwa wyrósł, traktuje je jako jedno ze swoich źródeł.Od XX wieku za założyciela religii chrześcijańskiej uznaje się Jezusa.Jest on symbolem i wzorem tej religii.O życiu, działalności i nauce Jezusa mówią ewangelie, kanoniczne listy Pawła, dzieje apostolskie, pisma chrześcijańskie pozakanoniczne oraz niektóre pisma żydowskie i chińskie.O osobie Jezusa nie wiadomo zbyt dużo, bo to , co o jego osobie potrafimy wyczytać nie jest opisem, lecz relacją o tym, co na jego temat i jego działalności mówili ludzie tego czasu w gminach chrześcijańskich.Ewangelie mówią nie o Jezusie lecz o wierze i nauczaniu gmin, a zwłaszcza gminy palestyńskiej.Wysnute na tej podstawie poglądy wahają się pomiędzy teorią mitologiczną według której Jezus nie był w ogóle postacią historyczną, lecz był mitem wytworzonym przez pierwotne pokolenia chrześcijan, a teorią mitologizacji postaci utrzymującą, że Jezus istniał i żył w określonych warunkach historycznych, ale wiadomości jakie o nim dochodziły są bardzo skąpe, sprzeczne, niejasne i oplecione mitem i legendami.Teza o historycznym istnieniu Jezusa opierała się jednak na bardzo poważnych argumentach.Dokumenty chrześcijańskie, zwłaszcza ewangeliczne, kanoniczne zarówno pod względem treściowym, jak i kompozytoryjnym są wyrazem wpływu wierzeń i kultu świata żydowsko-hellanistycznego, jakkolwiek wyrosły one w środowiskach żydowskich, to jednak były pisane dla potrzeb religijnych i to przyczyniło się do szybkiego rozprzestrzenienia się chrześcijaństwaJezus nauczający w Galilei, Judei i Samarii był od strony psychologicznej nauczycielem, reformatorem i prozaikiem.Od strony socjologicznej był przywódcą wąskiej grupy swych zwolenników, był mistrzem szkoły teologicznej.Ta działalność jednak nie charakteryzuje postaci Jezusa w stosunku do wydarzeń, które nastąpiły po jego śmierci.Jezus przeszedł do historii nie tylko jako nauczyciel, prorok i charyzmatyk, ale przede wszystkim jako wielki reformator religijno-polityczny, jako twórca chrześcijaństwa, które z czasem rozprzestrzeniło się w świecie.Jezus przeszedł do historii jako wielki moralista.Żadna z jego nauk nie wywarłaby tak wielkiego rezonansu, jak jego doktryna.Na jej podstawie stworzono szereg systemów, w których nacisk położono na:lzasadę miłości bliźniego.llPrzebaczania urazllMiłości nieprzyjaciół, itp.lCała strona dyplomatyczna i prawna opierająca się na reformie religii judaistycznej miała znaczenie tylko w pewnych kręgach wyznaniowych, natomiast doktryna moralna znalazła odzwierciedlenie w wielu odłamach społeczeństwa.Jezus stał się też symbolem człowieka walczącego z formalizmem religijnym i instytucjonalizmem kościoła (bowiem w okresie, w którym Jezus żył nie było instytucji kościoła).Jego ideałem była religijność wewnętrzna, odbywająca się bez pośrednictwa i instytucji i hierarchii kościelnej.Występując przeciwko formalizmowi religijnemu Jezus broni ludzi pogardzonych, krzywdzonych i uciskanych.Próba reformy judaizmu podjęta przez Jezusa nie oznaczała jeszcze chęci całkowitego zerwania z nim.Rozerwanie ciągłości wiary nastąpiło po jego śmierci, za sprawą jego uczniów, głównie w diasporze żydowskim.Tam bowiem doszło do sformułowania doktryny, która nie mogła być już rozumiana jako reforma, czy dopełnienie judaizmu, ale jako zerwanie z nim.Ostatecznie zwyciężył pogląd, że Jezus był mesjaszem nie tylko żydowskim, lecz uniwersalnym.Śmierć Jezusa scementowała społeczność chrześcijańską.Wiara w boskość i mesjanizm Jezusa stała się „kamieniem węgielnym” wszystkich wyznań chrześcijańskich.Oparły się one na wierze, że Jezus był Chrystusem, czyli pomazańcem boskim.Doktryna kościoła katolickiego wiąże się z ukształtowaniem się instytucji kościelnych akceptowanych przez Imperium Rzymskie w IV wieku.Ta doktryna rozwijała się na przestrzeni zmieniających ustrojów społeczno-politycznych, a najbardziej umocniła się na przestrzeni zmieniających się ustrojów społeczno-politycznych, a najbardziej umocniła się w kapitalizmie.W feudalizmie stanowiła podporę tego ustroju.Ta przemiana doktryny katolickiej powodowana była z jednej strony utratą pozycji politycznych, z drugiej zaś dążeniem do dostosowania treści do tempa przeobrażeń społecznych.Katolicka doktryna społeczna najbardziej rozwijała się, przybierając nowoczesną postać wielkiej francuskiej rewolucji burżuazyjnej [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl matkasanepid.xlx.pl
.Jest także jedną z form chrystianizmu jaka wytworzyła się w ciągu wieków i nie jest tym samym, co pierwotne chrześcijaństwo, choć katolicyzm z pierwotnego chrześcijaństwa wyrósł, traktuje je jako jedno ze swoich źródeł.Od XX wieku za założyciela religii chrześcijańskiej uznaje się Jezusa.Jest on symbolem i wzorem tej religii.O życiu, działalności i nauce Jezusa mówią ewangelie, kanoniczne listy Pawła, dzieje apostolskie, pisma chrześcijańskie pozakanoniczne oraz niektóre pisma żydowskie i chińskie.O osobie Jezusa nie wiadomo zbyt dużo, bo to , co o jego osobie potrafimy wyczytać nie jest opisem, lecz relacją o tym, co na jego temat i jego działalności mówili ludzie tego czasu w gminach chrześcijańskich.Ewangelie mówią nie o Jezusie lecz o wierze i nauczaniu gmin, a zwłaszcza gminy palestyńskiej.Wysnute na tej podstawie poglądy wahają się pomiędzy teorią mitologiczną według której Jezus nie był w ogóle postacią historyczną, lecz był mitem wytworzonym przez pierwotne pokolenia chrześcijan, a teorią mitologizacji postaci utrzymującą, że Jezus istniał i żył w określonych warunkach historycznych, ale wiadomości jakie o nim dochodziły są bardzo skąpe, sprzeczne, niejasne i oplecione mitem i legendami.Teza o historycznym istnieniu Jezusa opierała się jednak na bardzo poważnych argumentach.Dokumenty chrześcijańskie, zwłaszcza ewangeliczne, kanoniczne zarówno pod względem treściowym, jak i kompozytoryjnym są wyrazem wpływu wierzeń i kultu świata żydowsko-hellanistycznego, jakkolwiek wyrosły one w środowiskach żydowskich, to jednak były pisane dla potrzeb religijnych i to przyczyniło się do szybkiego rozprzestrzenienia się chrześcijaństwaJezus nauczający w Galilei, Judei i Samarii był od strony psychologicznej nauczycielem, reformatorem i prozaikiem.Od strony socjologicznej był przywódcą wąskiej grupy swych zwolenników, był mistrzem szkoły teologicznej.Ta działalność jednak nie charakteryzuje postaci Jezusa w stosunku do wydarzeń, które nastąpiły po jego śmierci.Jezus przeszedł do historii nie tylko jako nauczyciel, prorok i charyzmatyk, ale przede wszystkim jako wielki reformator religijno-polityczny, jako twórca chrześcijaństwa, które z czasem rozprzestrzeniło się w świecie.Jezus przeszedł do historii jako wielki moralista.Żadna z jego nauk nie wywarłaby tak wielkiego rezonansu, jak jego doktryna.Na jej podstawie stworzono szereg systemów, w których nacisk położono na:lzasadę miłości bliźniego.llPrzebaczania urazllMiłości nieprzyjaciół, itp.lCała strona dyplomatyczna i prawna opierająca się na reformie religii judaistycznej miała znaczenie tylko w pewnych kręgach wyznaniowych, natomiast doktryna moralna znalazła odzwierciedlenie w wielu odłamach społeczeństwa.Jezus stał się też symbolem człowieka walczącego z formalizmem religijnym i instytucjonalizmem kościoła (bowiem w okresie, w którym Jezus żył nie było instytucji kościoła).Jego ideałem była religijność wewnętrzna, odbywająca się bez pośrednictwa i instytucji i hierarchii kościelnej.Występując przeciwko formalizmowi religijnemu Jezus broni ludzi pogardzonych, krzywdzonych i uciskanych.Próba reformy judaizmu podjęta przez Jezusa nie oznaczała jeszcze chęci całkowitego zerwania z nim.Rozerwanie ciągłości wiary nastąpiło po jego śmierci, za sprawą jego uczniów, głównie w diasporze żydowskim.Tam bowiem doszło do sformułowania doktryny, która nie mogła być już rozumiana jako reforma, czy dopełnienie judaizmu, ale jako zerwanie z nim.Ostatecznie zwyciężył pogląd, że Jezus był mesjaszem nie tylko żydowskim, lecz uniwersalnym.Śmierć Jezusa scementowała społeczność chrześcijańską.Wiara w boskość i mesjanizm Jezusa stała się „kamieniem węgielnym” wszystkich wyznań chrześcijańskich.Oparły się one na wierze, że Jezus był Chrystusem, czyli pomazańcem boskim.Doktryna kościoła katolickiego wiąże się z ukształtowaniem się instytucji kościelnych akceptowanych przez Imperium Rzymskie w IV wieku.Ta doktryna rozwijała się na przestrzeni zmieniających ustrojów społeczno-politycznych, a najbardziej umocniła się na przestrzeni zmieniających się ustrojów społeczno-politycznych, a najbardziej umocniła się w kapitalizmie.W feudalizmie stanowiła podporę tego ustroju.Ta przemiana doktryny katolickiej powodowana była z jednej strony utratą pozycji politycznych, z drugiej zaś dążeniem do dostosowania treści do tempa przeobrażeń społecznych.Katolicka doktryna społeczna najbardziej rozwijała się, przybierając nowoczesną postać wielkiej francuskiej rewolucji burżuazyjnej [ Pobierz całość w formacie PDF ]