Wentworth Sally Zbuntowana zona

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Powiedział jej, że nazywa sięLuc Chamond i będzie miał wykład następnego dnia.- Bardzo mi się podobał pani obraz.Maluje pani dla przyjemności czyzawodowo? - Miał głęboki głos i zabawny akcent.- Uprawiam sztukę użytkową.Zainteresował się:Endra & ponaousladansc- Proszę mi opowiedzieć o swojej pracy.Kiedy Clare zaczęła mówić, słuchał z przejęciem, przerywał, pytał oszczegóły.Tymczasem orkiestra przestała grać.Clare chciała odejść, alechwycił ją pod łokieć i poprowadził do baru.Gdy usiedli, Francuz zamówiłbutelkę wina, nawet jej nie pytając, czy ma ochotę.- Proszę mówić dalej - nalegał.- Naprawdę niewiele mam do powiedzenia.Niedawno przygotowałamtekę swoich prac i chodzę z nią po różnych wydawcach w nadziei, żedostanę zamówienia na ilustracje do książek.- Czy to znaczy, że nigdy nie maluje pani dla własnej przyjemności?- Ależ tak, jeśli tylko mam czas.Francuz taksował ją wzrokiem.- Chciałbym zobaczyć więcej pani prac - powiedział nagle.- Miło mi - bąknęła speszona.- Mówię poważnie.- Wręczył jej wizytówkę.Widniał na niej podnazwiskiem adres galerii sztuki w Paryżu.Clare zrobiła wielkie oczy.- To pan pracuje w galerii sztuki? - Jestem jej właścicielem.Przełknęła ślinę.- I naprawdę chce pan zobaczyć moje prace? Uśmiechnął się figlarnie.- Tak, naprawdę chcę.Kiedyś, jeszcze jako studentka, Clare chciała zostać malarką zprawdziwego zdarzenia, taką, która zarabia na życie malując obrazy.Wprawdzie to marzenie przegrało w zetknięciu z rzeczywistością, ale tliłosię gdzieś w głębi jej duszy.Może takie marzenia drzemią w każdymartyście? Nigdy dotąd żaden marszand nie chciał zobaczyć jej prac.Endra & ponaousladanscOczywiście, zdawała sobie sprawę, żegdy Francuz je zobaczy, może stracić zainteresowanie.Mimo to fakt,że chce je zobaczyć, to już dużo.Przyjrzała mu się.Wyczuwała w nim spokojną pewność siebie.Otaczała go nieuchwytna atmosfera luksusu.Prezentował się doskonale:ubrany bez zarzutu, na ręce złoty zegarek.Pociągła twarz, wąskie wargi,siwiejące skronie: pan w średnim wieku, ale szczupły i wysportowany.Francuz w każdym calu, pomyślała.Pewnie dla podtrzymania kondycjicodziennie przepływa czterdzieści razy basen.Przemknęło jej przez myśl, że on tylko udaje zainteresowanie jejpracami, a tak naprawdę to chce ją poderwać.Postanowiła to sprawdzić.- Mam kilka obrazów w domu.Może wpadłby pan do nas na obiad wczasie weekendu.Obejrzy pan obrazy.Pozna mego męża.Jego jasnoniebieskie oczy zwęziły się nieco, ale powiedział spokojnie:- Bardzo chętnie.- Wyciągnął z kieszeni kalendarzyk ze skóry i złotyołówek.- Kiedy?Gdy skończyli pić wino, Clare przeprosiła go mówiąc, że musi wrócićdo Angie.Uprzejmie wstał, skłonił się i powiedział: Dobranoc.Nieusiłował jej zatrzymać, nie poprosił już jej do tańca.Clare, choć zmęczona, nie mogła tej nocy zasnąć.Czy to możliwe,myślała, że przez przypadek otwiera się przede mną życiowa szansa? Czyto możliwe, że moje dzieła staną się poszukiwane i nie będę już musiałakrążyć z nimi po mieście, by znalezć nabywców? Była ogromniepodniecona, choć wciąż sobie powtarzała, że Luc Chamond widział na razietylko jedną jej pracę.Ale skoro los zsyła jej szansę, to zrobi wszystko, żebyEndra & ponaousladanscją wykorzystać.ROZDZIAA SZ�STYLuc Chamond zapowiedział, że będzie w Anglii znowu za trzytygodnie.Clare po powrocie do domu przejrzała swoje prace i stwierdziła,że są okropne, beznadziejne i że nigdy go nie zainteresują.Miała ochotę jewszystkie wyrzucić i powiedzieć mu, żeby się nie trudził, bo nie ma po coprzychodzić.Wrodzony optymizm wziął jednak górę.Postanowiłaprzygotować jeszcze coś na jego przyjazd, wykorzystując szkice, którezrobiła, gdy spadł pierwszy śnieg.Zaraz po jej powrocie z seminarium Boyd wyjechał na spotkaniehandlowe w Mediolanie i zobaczyła go dopiero po trzech dniach.Przyjechał wieczorem i znalazł ją w pracowni: stała przed sztalugą i ma-lowała w skupieniu.Przejęta, wystawiła koniuszek języka i ostrożnienakładała farbę na opadającą ku ziemi gałąz, ciężką pod czapą śniegu.Boydstał parę metrów od niej, poza zasięgiem jej wzroku, bo wiedział, że nielubi być obserwowana podczas pracy.W końcu Clare wyprostowała się,obrzuciła krytycznym spojrzeniem swój obraz i westchnęła z satysfakcją.- Jest naprawdę dobry! - zawołał Boyd zbliżywszy się.- Jeden ztwoich najlepszych! - dodał obejmując ją.- Tak uważasz? - zwróciła się ku niemu rozpromieniona i wystawiłausta do pocałunku.- Tak!Endra & ponaousladansc- To ważne.- Odłożyła pędzel, odwróciła się i objęła go za szyję.-Poznałam kogoś, kto chce zobaczyć moje prace.Jest właścicielem galeriiobrazów.Boyd uniósł brwi.- Co ty powiesz?! Gdzie go poznałaś?- Na seminarium poświęconym biało-niebieskiej porcelanie.Był tamjako ekspert, ale jest też marszan- dem.Powiedział, gdy zobaczył martwąnaturę", którą zrobiłam dla Angie, że chciałby zobaczyć inne moje prace.- Tylko na podstawie tej jednej pracy? Sceptycyzm w jego głosie niespodobał się Clare.- Nie tylko.Zainteresował się wszystkim, co robię.- Czy jesteś pewna, że chodziło mu o malarstwo, nie o.- spytał zironią w głosie.- Jestem najzupełniej pewna! A ty masz nieprzyzwoite myśli - dodałaz wyrzutem.- Skąd ta pewność, jeśli chodzi o tego marszanda?- Bo pan Chamond to starszy pan i gdy zaprosiłam go do nas, żebyzobaczył moje prace i poznał ciebie, od razu się zgodził.Naprawdę, Boyd,powinieneś mieć do mnie więcej zaufania.Znam się na ludziach.Niejestem nastolatką, którą każdy mężczyzna może zdobyć pochlebstwem.-Policzki jej płonęły, oczy iskrzyły się złością.- Już dobrze, dobrze.- uspokajał ją Boyd.- Ale właściwie dalej niewiem, co ci zaproponował.- Nic! Przynajmniej na razie nic.Powiedział tylko, że chciałbyEndra & ponaousladanscobejrzeć moje prace.- Myślisz, że mógłby zorganizować wystawę twoich obrazów?- Ach, nie! Bez przesady! Może wezmie jeden czy dwa i spróbuje jesprzedać.Na nic więcej nie liczę.Boyd położył jej rękę na ramieniu.- Nie rób sobie za wiele nadziei, kochanie - ostrzegłją.- To jasne!- Czy na dzisiaj skończyłaś z malowaniem?- Tak! Przepraszam.Pewnie jesteś głodny? Tylko umyję pędzle i.- A może zjemy kolację na mieście? - Skierował się ku drzwiom.-Szybko się umyję i przebiorę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki